รีวิว Rainbow / สายรุ้ง Freemovie247.com

เมื่อเห็นตัวอย่างภาพยนตร์เรื่อง Rainbow ของ Netflix ก็ทำให้ผู้เขียนเกิดความสนใจที่จะเข้าไปดู เนื่องจากสีสันและองค์ประกอบสุดแปลกพิศดารมันทำให้น่าค้นหายิ่งนัก ภาพยนตร์ Netflix ที่เพิ่งออกใหม่นี้เป็นเรื่องราวสมัยใหม่เกี่ยวกับการเดินทางแบบฉบับ “คัมมิงออฟเอจ (Coming of age)” ของวัยรุ่นสาวคนหนึ่งที่ได้รับแรงบันดาลใจจากนวนิยายคลาสสิกเรื่อง ‘The Wonderful Wizard of Oz’ หรือ ‘พ่อมดมหัศจรรย์แห่งเมืองออซ’ เป็นนวนิยายอเมริกันสำหรับเด็กที่ตีพิมพ์ขึ้นในปี 1900 ประพันธ์โดย L. Frank Baum ที่ซึ่งต่อมาก็เปลี่ยนชื่อเป็น ‘พ่อมดแห่งออซ (The Wizard of Oz)’ และก็ใช้เป็นชื่อภาพยนตร์ดัดแปลงในปี 1939 อีกด้วย

พล็อตเรื่องของ Rainbow จะติดตามตัวละครสาววัยรุ่น Dora ที่มีความพยายามในการตามหาแม่ที่ทิ้งไปตั้งแต่เด็กของเธอ ทำให้สาววัยรุ่นรักอิสระต้องเดินทางไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อนสุดแปลกที่เธอเจอบนเส้นทางสุดหฤหรรษ์ ขณะเดียวกันก็ต้องพยายามหลีกให้พ้นเงื้อมมือของผู้หญิงไฮโซสุดใจร้าย ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ภาษาสเปน กำกับและร่วมเขียนบทโดย Paco León ที่ถือเป็นการรื้อสร้างตำนานหนังสือสำหรับเด็กให้อยู่ในโลกร่วมสมัย ด้วยเรื่องราวที่เดินเป็นเส้นตรงสุดแสนธรรมดา แต่องค์ประกอบทางเทคนิคและเอฟเฟกต์สุดล้ำที่ออกไปในทางเพี้ยนๆ ก็ทำให้หนังมีความพิเศษที่น่าสนใจขึ้นมาได้

Dora (รับบทโดย Dora Postigo) วัยรุ่นสาวที่มีสีผมที่ฉูดฉาดเป็นดั่งตัวแทนของธีมสีสันสดใสของเรื่อง เมื่อเธอได้ก้าวออกจากบ้านที่ดูสีหม่นๆ ของเธอ การเดินทางไปตามเส้นทางของเธอจึงเต็มไปด้วยแบ็กกราวด์ที่เป็นภาพแห่งจินตนาการอันน่าอัศจรรย์อยู่เต็มตลอดทาง โดยนำเอาความสมจริงที่เกี่ยวกับเวทมนตร์มาผสมผสานกับความร่วมสมัยได้อย่างลงตัว อย่างเช่น ตอน Dora กับกลุ่มแก็งเพื่อนๆ ของเขาได้เมาน้ำยาฉีดหน้ารถด้วยกัน ในทันทีใดนั้นความเซอร์เรียลก็เกิดขึ้นราวกับสวนสนุกพิศวง จนไปถึงขั้นพวกเขาได้เจอกับราชาเพลงป็อปอย่าง Michael Jackson ที่กำลังแหวกว่ายอยู่ในมหาสมุทรแห่งอวกาศ

โมเมนต์ทางดนตรีทำออกมาได้ดีบนหน้าจอ และน่าจะเป็นองค์ประกอบเดียวที่ยกระดับให้กับภาพยนตร์เรื่องนี้ เด็กที่มีพรสวรรค์ทางดนตรีอย่าง Dora ทำให้เราจึงได้เห็นองค์ประกอบทางดนตรีมากมายในภาพยนตร์เรื่องนี้ แม้ว่าผู้สร้างจะอ้างว่าไม่ใช่ภาพยนตร์มิวสิคัล แต่เราก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความจริงได้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอเพลงที่ให้ความบันเทิงได้เป็นอย่างดีให้แก่เรา ซึ่งมันทำให้เรื่องราวที่แสนธรรมดาและอาจจะดูน่าเบื่อให้มีชีวิตชีวาและดึงความสนใจจากเราได้เป็นอย่างมาก ส่วนตัวผู้เขียนชอบซีเควนซ์ที่เกี่ยวกับดนตรีเทคโนฯ อิเล็กโทรนิกในเรื่องนี้ อย่างฉากในร้านข้างทางของชนบทที่มีแต่คนผิวสี ดนตรีที่นี่มีความเป็นเอกลักษณ์และลึกลับมาก หรือในฉากตอนท้ายเรื่องที่ทุกคนเต้นราวกับซอมบี้ถึงแม้จะอยู่ในชุดหรูหราราตรีก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถเปรียบเทียบเนื้อหาได้กับพ่อมดแห่งออซ แต่ก็ไม่สามารถให้อยู่ในระดับเดียวกันได้ เนื่องจากยังขาดองค์ประกอบที่น่าอัศจรรย์และสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งก็คือ สิ่งที่จะสามารถเข้าไปแตะหัวใจของผู้ชมได้ ซึ่งถือเป็นองค์ประกอบสำคัญ ความไม่สมบูรณ์แบบของตัวละครทั้งหมดในเรื่องถือเป็นองค์ประกอบที่ดีในการเป็นตำนานภาพยนตร์ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่พิเศษในแง่ของเนื้อเรื่องและในตัวของมันเอง